آقای روحانی مشروعیت فقط از آن مردم نیست...

حسن روحانی در همایش استانداران و فرمانداران سراسر کشور که در محل وزارت کشور برگزار شد با بیان اینکه صاحب این کشور مردم هستند و ولی نعمت ما مردم هستند، تصریح کرد: هیچ مقامی بدون رأی مستقیم یا غیرمستقیم مردم مشروع نخواهد بود و همه رأی می‌خواهند و اگر این اصل را همه قبول داریم، کار بزرگی در پیش داریم و بزرگترین کار سیاست داخلی دولت یازدهم در 7 اسفندماه رقم می‌خورد و کارکرد سیاسی این دولت مشخص می‌شود.

آقای روحانی بار دیگر در حرفی که می زنید تامل بفرمایید. در کشوری که ولایت فقیه در راس آن قرار دارد و حکومتش، حکومت اسلامی است مشروعیت جایگاه کارگزاران علاوه بر مردم که در مقبولیت نقش دارند، به ولی فقیه در جامعه بر می گردد. مگر اینکه این نوع دیدگاه که دیدگاه امام خمینی و امام خامنه ای است را قبول نداشته باشید...

حضرت آقا در دیدار با دانشجویان استان قزوین در سال 82 فرمودند: «در اسلام مردم یک رکن مشروعیتند، نه همه‌ی پایه‌ی مشروعیت. نظام سیاسی در اسلام علاوه بر رأی و خواست مردم، بر پایه‌ی اساسىِ دیگری هم که تقوا و عدالت نامیده میشود، استوار است. اگر کسی که برای حکومت انتخاب میشود، از تقوا و عدالت برخوردار نبود، همه‌ی مردم هم که بر او اتّفاق کنند، از نظر اسلام این حکومت، حکومت نامشروعی است؛ اکثریت که هیچ. وقتی امام حسین علیه‌السّلام را در نامه‌ای که جزوِ سندهای ماندگار تاریخ اسلام است به کوفه دعوت کردند، این‌طور مینویسند: «و لعمری ما الامام الا الحاکم بالقسط»؛ حاکم در جامعه‌ی اسلامی و حکومت در جامعه‌ی اسلامی نیست، مگر آن‌که عاملِ به قسط باشد؛ حکم به قسط و عدالت کند. اگر حکم به عدالت نکرد، هر کس که او را نصب کرده و هر کس که او را انتخاب کرده، نامشروع است. این موضوع در همه‌ی رده‌های حکومت صدق میکند و فقط مخصوص رهبری در نظام جمهوری اسلامی نیست. البته تکلیف رهبری سنگینتر است و عدالت و تقوایی که در رهبری لازم است، به‌طور مثال، در نماینده‌ی مجلس لازم نیست؛ اما این، بدین معنا نیست که نماینده‌ی مجلس بدون داشتن تقوا و عدالت میتواند به مجلس برود؛ نخیر، او هم تقوا و عدالت لازم دارد؛ چرا؟ چون او هم حاکم است و جزوِ دستگاه قدرت است، همان‌طور که دولت و قوّه‌ی قضایّیه هم حاکم هستند؛ چون اینها بر جان و مالِ جامعه‌ی تحت قدرت خودشان حکومت میکنند.»

 ایشان همچنین در بخشی دیگر از سخنانشان فرمودند:« بنابراین، پایه‌ی مشروعیت حکومت فقط رأی مردم نیست؛ پایه‌ی اصلی تقوا و عدالت است؛ منتها تقوا و عدالت هم بدون رأی و مقبولیت مردم کارایی ندارد. لذا رأی مردم هم لازم است. اسلام برای رأی مردم اهمیت قائل است. فرق بین دمکراسی غربی و مردم‌سالاری دینی که ما مطرح میکنیم، همین جاست.»